Xhahid Bushati

      Bisedë me diellin

-Diell, o rrezear,

Lart në qiell ku rri,

Lodërza, ke vallë,

Me shokë luan ti?

“Shpesh pas lagashiut

Luaj me ylberin,

Vogëlush, mes ngjyrash

Eh, sa ëndrra çelin!..

Shpesh me një balonë,

Me zogj shpesh lodroj...,

Udhës takoj yje,

Dhe hënën takoj...

Lart në qiell, vetëm

Asnjëherë nuk rri...,

Se kam miq në botë,

Miq kam dhe fëmijë...

Dil, pak në dritare”, -

Dielli ec dhe flet:

“Ëndërrzën e bukur

Një rreze e pret...”    

      Gugat një pëllumb...

Gugat një pëllumb,

Më fal fluturime...

Ndalet dhe... fole

Bën në zemrën time.

“Erdha” – tha pëllumbi.

Emrin tim thërret...

Më flet si një mik,

Si një shok më flet.

Më fali plot ëndrra,

Plot ëndrra i fala,

Me ne ish Pinoku,

Edhe Borëbardha.

Ishte Kacimicrri,

Ishte Kësulkuqja,

Xhuxhi, Piter Pani,

Ishte dhe Hirushja.

Ishte, kush nuk ishte...

Dritë e bardhësi,

Askush nuk lotonte,

Ëndërr, mrekulli...

U fali dhe qiell

Pëllumbi, miku im...,

Hënë edhe yje,

Ëndrra – pambarim...   

Shkodër, mars, 2015.

             Xhahid Bushati

           

Pranvera erdhi…

            1.

            Plot me dallëndyshe

            erdhi kjo Pranvera,

            pylli puth folezat,

            puhizë u bë era.

            2.

            Plot me lule vjollca

            kjo Pranvera erdhi,

            u zgjua arushi,

            sytë ngadalë i çeli.

            3.

            Një fidan i vogël

            pyet si fëmijë:

-Kush me gjelbëroi?

            Kush? – Dua ta di?..

            4.

            Qielli buzëqesh…

            Balona shëtisin…,

            ngjajnë porsi lule,

            qiellin e qëndisin!..

            5.

            Një gjysh e një mbesë

            të qeshur, të lumtur,

            thanë: Kjo Pranvera

            është stinë e bukur!..

Shkodër, mars, 2015