Xhahid Bushati

Gjyshi Dimër, zogu dhe vogëlushi

            1.

            Dimri plak

            ec me bastun,

            udhën mbush

            me borë shumë…

            2.

            Nga një pemë

            një zog foli:

            “Gjysh, ty, rruga

            a të lodhi?”

            “Eh, më lodhi

            se jam plak…,

            mbi bastun

            pushoj nga pak…”

            3.

            Zog i vogël

            më nuk priti,

            fluturoi

            në xham trokiti:

            “Vogëlush,

            mos rri, dil, shpejt!

            Në oborr

            “gjyshi” të pret!”

            “Nipi” doli,

            hop, përjashta,

            por me shall,

            kapuç, dorashka.

            Se për gjyshin

            kishte mall!..

            (dhe pse gjyshi

            plak i bardhë…)

            Gjyshi tha:

            “Do akullore,

            a pëlqen

ca topa bore?”

“Pse, ti, gjysh

bëhesh si unë,

apo nipin

e do shumë?!”

Gjysh qesh,

i hedh ca borë…

“Forca, nipçe,

hyr në lojë!”

Gjuan nipi,

gjyshi pret

si portjer

i vërtetë.

“Gjuaj, gjysh

ke radhën ti..”

Gjyshi qesh

si çilimi...

Bën një top,

gjuan lehtë,

dhembje nipi

të mos ketë.

“Mos më mbaj

gjysh me hatër,

do të vë

notën “katër”!

Më fort gjuaj,

gjysh, më fort!..”

Zemra, gjyshit,

s’i bën dot!..

Më pas nipin

kap për dore,

si një gjysh

e plak prej bore…

Shkodër, nëntor, 2014